تعجب هم نمی‌کنم که رزومه‌ای مانند ماسک با گرایش به شیدایی، وسواس، کینه، شکست اتحادیه و کینه توزی همراه باشد. شخصیت های افراطی به ندرت تنها به دلیل خیرخواهی در لبه منحنی زنگ قرار می گیرند. اما توییتر بدترین غرایز او را رها می کند و به او پاداش می دهد، با توجه و هواداری و پول – پول بسیار – برای افراط در آنها. اینکه ماسک تا این حد توانایی توئیتر را در جهت اهداف خود قرار داده است، او را از رفتارش در آنجا تبرئه نمی کند، بیشتر از اینکه ترامپ را تبرئه می کند. پلتفرمی که برای کسانی که ظالمانه یا حتی بی پروا رفتار می کنند پاداش می دهد، چیز خطرناکی است.
اما اغلب اوقات، این کاری است که توییتر انجام می دهد. توییتر به افراد شایسته برای رفتار ناشایست پاداش می دهد. مکانیسمی که توسط آن این اتفاق می افتد راز نیست. نامزدی به دنبال مخالفت ها و اظهارات جسورانه و غوطه ور شدن شریرانه است. یک توییت ضعیف است: «از اینکه بیل گیتس علیه تسلا، شرکتی که با ارزش های او همسو است، \u0634\u0631\u0637\u0020\u0628\u0646\u062f\u06cc می کند، ناامید هستم. “بیل گیتس = قاتل استخوان” یک موفقیت ویروسی است. ساده ترین راه برای جمع آوری امتیاز، بدتر کردن گفتمان است.
توییتر زنده مانده و پیشرفت کرده است، زیرا هرگز همان چیزی نبوده است که من در اینجا توضیح دادم. بسیاری از چیزهایی که می توان در آنجا یافت خنده دار، هوشمندانه و شیرین است. بسیاری از افراد در این پلتفرم می‌خواهند آن مکان بهتر از آنچه هست باشد و سعی می‌کنند آن را به این شکل بسازند. برای مدت طولانی، طبقه اجرایی توییتر که همین را می‌خواستند، در این تعقیب به آنها پیوست. آنها توییتر را دوست داشتند، اما نه زیاد. آنها به آن اعتقاد داشتند، اما کمی هم از آن وحشت داشتند. این تنش اساسی – بین آنچه توییتر بود و آنچه بسیاری معتقد بودند می تواند باشد – آن را در تعادل نگه داشت. دیگر نه.
دستور کار اعلام شده ماسک برای توییتر بیشتر به دلیل فروتنی آن گیج کننده است. او یک دکمه ویرایش، یک الگوریتم منبع باز، سرکوب ربات‌ها و انجام کاری… برای تضمین آزادی بیان پیشنهاد کرده است. من تمایل دارم با نویسنده فناوری، مکس رید، موافق باشم، که پیش‌بینی می‌کند که ماسک «تلاش می‌کند توییتر را در همان سطح بد، و به همان شیوه‌هایی که همیشه بوده، نگه دارد، زیرا از نظر ماسک، توییتر در واقع نیست. اصلا بد است.»
ماسک با نحوه عملکرد توییتر نشان می‌دهد که می‌خواهد توییتر چه چیزی باشد. او را از توییت هایش خواهید شناخت. او می‌خواهد آن چیزی باشد که هست، یا حتی بی‌رحمانه‌تر از آن. جایی که شاید من با Read مخالفم این است که فکر می‌کنم برای توییتر بیشتر از آن چیزی که هرکسی تصور می‌کند یک تغییر فرهنگی است که استاد این سرویس مانند ماسک روی آن عمل کند و صاحب پلتفرم به نوعی افراط‌های آن را بپذیرد و تجسم کند. هیچ رهبر قبلی این کار را نکرده است.
وقتی ماسک سناتور الیزابت وارن را در پلتفرمی که مالک و تحت کنترل خود دارد به تمسخر می گیرد، توییتر برای لیبرال ها چه حسی خواهد داشت.سناتور کارن“؟ آیا آنها می خواهند او را با کمک نیروی کار رایگان به شرکتش ثروتمند کنند؟ محافظه‌کاران اکنون خرید این پلتفرم توسط ماسک را جشن می‌گیرند، اما چه می‌شود اگر او در مواجهه با بحران عمیق‌تر اطلاعات نادرست انتخاباتی، علیه سیاستمداران دست راستی که امیدهای اعتدال‌گرای او را غیرقابل دفاع می‌کنند یا تغییرات اقلیمی او را تهدید می‌کنند، به حالت اجنه برود. دستور جلسه؟
