در خود تبریک ویدئو سناتور کایرستن سینما از آریزونا اعلام کرد که حزب دموکرات را ترک می‌کند و مستقل می‌شود، او به هیچ گونه اختلاف نظر با گروه سابق خود در مورد مسائل اشاره نکرد. در عوض، او این حرکت را گامی به سوی خودشکوفایی در نظر گرفت. او گفت: “ثبت نام به عنوان یک مستقل و حضور در کار با عنوان مستقل، بازتابی از شخصیتی است که من همیشه بوده ام.”
درست است: این همان چیزی است که او همیشه بوده است. را محتوا سیاست سینما در طول زمان تغییر کرده است، از ترقی گرایی حزب سبز به مرکزگرایی طرفدار شرکت. رویکرد او به سمت منتخب به عنوان وسیله‌ای برای پالایش خود نبوده است.
در کتاب سینما در سال 2009 با عنوان «متحد و غلبه کن: چگونه ائتلاف‌هایی بسازیم که پیروز می‌شوند – و ماندگار می‌شوند»، او از کنار گذاشتن حزب‌گرایی خشن که او را ناراضی می‌کرد، به خاطر اخلاقی مبهم عصر جدید که برای آرامش درونی ارزش قائل بود، توضیح داد. یک فصل “رها کردن خرس و برداشتن بودا” نام داشت که خرس نشان دهنده ترس و خشم بود. او نوشت: “برداشتن بودا (تبدیل شدن به یک بازیگر سیاسی فوق العاده متمرکز) شما را قوی تر و موثرتر می کند.” “برای اینکه افسانه ترین خود سیاسی خود باشید، باید یاد بگیرید که خرس را بشناسید و یاد بگیرید که آن را در کارتان رها کنید.”
فراتر رفتن از ترس و خشم یک هدف معنوی عالی است. اما تبدیل شدن به یک فرد متمرکزتر و افسانه‌ای، تنها زمانی یک پروژه سیاسی است که به سمت اهدافی فراتر از خود هدایت شود. با Sinema، از راه دور مشخص نیست که این اهداف چه می‌توانند باشند یا وجود داشته باشند. (یک فصل دیگر از کتاب او «رها کردن نتایج» است.) سینما با اعلام وضعیت مستقل جدید خود، مقاله ای در آریزونا جمهوری نوشت و با رسانه هایی از جمله پولیتیکو و سی ان ان مصاحبه کرد. من هیچ کجا ندیده ام که او اختلافات اساسی با دموکرات ها را بیان کند، به جز مخالفتش با افزایش مالیات. در عوض، او در مورد جا نشدن در جعبه، وفادار بودن به خودش و تمایل به کار، همانطور که به پولیتیکو گفت، بدون “فشارها یا قطب های یک ساختار حزبی” صحبت کرد.
تا همین اواخر، به نظر می رسید سینما از قدرتی که سنا به طور مساوی به او داده بود، که از آن برای منافع صنایع مالی و دارویی استفاده می کرد، لذت می برد. با مذاکره در مورد قانون کاهش تورم، او به تنهایی مانع دموکرات‌ها شد که راه گریز بهره حمل‌شده را ببندند، قانونی که به‌طور قابل توجهی صورت‌حساب‌های مالیاتی سرمایه‌گذاران وال استریت را کاهش می‌دهد. و سینما اصرار داشت که بخشی از قانون را که به منظور کاهش قیمت داروهای تجویزی است، محدود کند و حتی از سوی جو مانچین، دموکرات ویرجینیای غربی که اغلب با او همسو است، مورد انتقاد قرار گرفت.
روبن گالیگو، نماینده دموکرات آریزونا که در حال بررسی یک کمپین اولیه علیه سینما بود، می‌گوید: «یکی از عیب‌های عمیق او این است که متوجه نمی‌شود اقدامات ما هر روز بر افرادی که به کمک ما نیاز دارند تأثیر می‌گذارد.
در بیشتر سال جاری، به نظر می رسید سینما در حال آماده شدن برای آینده ای در سنا است که توسط میچ مک کانل جمهوری خواه اداره می شود. در ماه سپتامبر، در یک حضور دنج با مک‌کانل در کنتاکی، او گفت: «همانطور که همه می‌دانید، هر دو سال یک‌بار کنترل بین مجلس و سنا تغییر می‌کند. احتمالاً ظرف چند هفته دوباره تغییر خواهد کرد.» او مک کانل را به عنوان یک دوست توصیف کرد و او او را به عنوان “موثرترین سناتور دوره اول” که در دوران حرفه ای خود دیده بود تحسین کرد.
اگر جمهوری‌خواهان در سنا پیروز می‌شدند، سینما می‌توانست به فردی مستقل تبدیل شود که با جمهوری‌خواهان هم‌گروه می‌شد و جایگاه خود را در اکثریت حفظ می‌کرد. به نظر می رسید که یک موج قرمز می تواند مرکزگرایی تهاجمی او را توجیه کند، به خصوص اگر سناتور مارک کلی، یک دموکرات آریزونا که بسیار وفادارتر به حزب خود است، شکست می خورد. اما کلی پیروز شد و دموکرات ها کرسی سنا را به دست آوردند. این بدان معناست که سینما دیگر نمی‌تواند بقیه اعضای حزب دموکرات را گروگان نگه دارد، یا استدلال کند که تنها دموکرات‌هایی که از پایگاه آنها سرپیچی می‌کنند واجد شرایط در ایالت خود هستند. او نزدیک بود خیلی کمتر مرتبط شود. حالا او دوباره در مرکز صحنه است.
در آینده نزدیک، بعید است که این اقدام سینما پیامدهای سیاسی ملی بزرگی داشته باشد. او از گفتن مستقیم اینکه آیا با دموکرات ها تشکیل جلسه خواهد داد یا نه، خودداری کرده است. او در صحبت با جیک تپر از CNN، از یک سوال در مورد توازن قوا در سنا رد کرد و گفت: “این یک چیزی است که باید نگران آن بود.” پاسخ او توهینی به همه آریزوناها بود که بسیار اهمیت می دهند کدام حزب سنا را کنترل می کند، اما این یک انحراف نیز بود. سينما همبستگي با جمهوري خواهان را رد كرد و گفت كه قصد دارد تا وظايف كميته خود را حفظ كند كه تنها با همسويي با دمكرات ها مي تواند انجام دهد. هر چقدر که او برای منحصر به فرد بودن خود ارزش قائل باشد، هیچ حزبی در سنا وجود ندارد.
اهمیت واقعی فرار او در سال 2024 مشخص خواهد شد، زمانی که او برای انتخاب مجدد انتخاب شود. اگر او یک دموکرات باقی می ماند، گالیگو می توانست یک رقیب اصلی قوی باشد. بسیاری از کسانی که چهار سال پیش از سیما حمایت کردند، از نحوه جلوگیری از اولویت‌های لیبرال عمومی توسط او عصبانی شده‌اند، و نظرسنجی اخیر AARP نشان داد که تنها 37 درصد از رأی‌دهندگان احتمالی دموکرات در آریزونا نظر مثبتی درباره او داشتند.
برای دموکرات‌ها سخت‌تر خواهد بود که او را در یک انتخابات عمومی به چالش بکشند، جایی که رقابت سه جانبه، پیروزی جمهوری‌خواهان را به خطر می‌اندازد. اما گالگو که گفت سال آینده تصمیم خواهد گرفت که نامزد شود، اصرار داشت که تهدید سینما به عنوان اسپویلر تصمیم او را شکل نمی‌دهد. او با این استدلال که از حمایت کافی برای تشکیل ائتلافی که بر نامزد دموکرات‌ها تأثیر می‌گذارد، ندارد، گفت: «مهم نیست که چه باشد، من تصمیم خود را بر اساس این تهدید دروغینی که او می‌خواهد انجام دهد، قرار نمی‌دهم. “
این ممکن است خیلی خوشبینانه باشد – سینما نیازی به جذب این تعداد رای دهنده نوسان برای خنثی کردن یک دموکرات ندارد. اما او درست می گوید که او خودش ائتلاف برنده ای ندارد. در نظرسنجی AARP، اکثریت قاطع رای دهندگان در هر گروه جمعیتی، از جمله افراد مستقل، او را نامطلوب دیدند. مستقل بودن از طرف رای دهندگان یک چیز است. مستقل بودن از آنها چیز دیگری است.
