بابی هال، یک تالار مشاهیر کاریزماتیک که یکی از فوق ستاره های لیگ ملی هاکی در دهه 1960 بود و موهای بور، سیلی های برق آسا و راش های تهاجمی خشمگین و تهاجمی تا زمین پیست، لقب “جت طلایی” را برای او به ارمغان آورد. دوشنبه. او 84 سال داشت.
شیکاگو بلک هاکس، که هال 15 فصل برای آنها بازی کرد، مرگ او را اعلام کرد، اما اشاره نکرد که او کجا مرده است یا دلیلی برای آن ذکر نکرده است.
قدرت فوق العاده بالاتنه هال به یک ضربه سیلی مهیب که در طول سال ها بین 97 تا 120 مایل در ساعت اندازه گیری شده بود، قدرت داد. گلن هال، دروازهبان بلک هاوکس که در تمرین با هال روبرو شد، یک بار گفت: “ایده این بود که جلوی این کار را نگیریم، بلکه از کشته شدن خودداری کنیم.”
اد جیاکومین، دروازهبان نیویورک رنجرز، در سال 1988 به نیویورک تایمز گفت که ضربه سیلی هال «بالا میرود یا پایین میآید. زمانی که واقعاً باید اردک می کشید، بلند می شوید. با ذهن شما بازی می کرد.»
هال سومین بازیکن تاریخ NHL بود که حداقل 50 گل در یک فصل به ثمر رساند، پس از موریس ریچارد و برنارد جفریون که هر دو اهل مونترال کانادا هستند. او پنج بار یا بیشتر با بلک هاوکس 50 گل به ثمر رساند که در طول فصل 1968-1969 به 58 گل رسید.
با Stan Mikita، هال کمک کرد تا ثروت Blackhawks را تغییر دهد، که برای حدود 12 فصل یک فرنچایز در حال مرگ بود تا اینکه در اواخر دهه 1950 به آن پیوستند. در سال 1961، شیکاگو اولین قهرمانی خود در جام استنلی را در 23 سال به دست آورد – هال در پلی آف 14 امتیاز در برابر کانادین ها و دیترویت رد وینگز به دست آورد – و تیم در تمام مدت حضور در آنجا رقابتی باقی ماند.
هال تا زمانی که در سال 1972 به اولین سوپراستار NHL تبدیل شد که به اتحادیه جهانی هاکی روی آورد، 604 گل برای بلک هاکس به ثمر رساند و قراردادی 10 ساله با وینیپگ جتس امضا کرد که ارزش آن حداقل 2.5 میلیون دلار بود، از جمله یک میلیون دلار. پاداش امضا، به عنوان بازیکن-مربی تیم.
یک دستور منع موقت که توسط یک قاضی در شیکاگو تحمیل شد، او را از پیوستن به جت تا پس از شروع فصل 1972-1973 باز داشت. اما هنگامی که او دوباره روی یخ آمد، همچنان به تکان دادن و ترساندن دروازه بانان ادامه داد. او در دو سال اول 51 و 53 گل به ثمر رساند و سپس در فصل 75-1974 77 گل به ثمر رساند.
در مجموع، او 303 گل به کل دوران حرفه ای خود با WHA اضافه کرد
در حالی که با جت ها بازی می کرد، در سال 1975 در یک بازی در اعتراض به خشونت خشونت در ورزش شرکت کرد و ادغام بین NHL و WHA را ترویج کرد.
و او گفت که از ترک بلک هاوکس برای جت های تازه کار پشیمان نیست.
او در سال 1977 به تایمز گفت: “می دانستم وقتی به اینجا بیایم کار بسیار سختی خواهد بود.” “ما راه درازی را پیموده ایم. در برخی موارد، آنطور که ما فکر می کردیم مثمر ثمر نبوده است. اما هنوز هم چیزهای خوبی برای هاکی ایجاد کرد.
او ادامه داد: «ما چند بازیکن خوب و چند شهر خوب توسعه دادیم. و ما راهی را برای بازیکنان اروپایی باز کرده ایم.
این ادغام در سال 1979 اتفاق افتاد، اما تنها چهار تیم WHA، از جمله جتها، به لیگ قدیمیتر پیوستند، به عنوان امتیازات توسعه. هال به دلیل ادغام عملاً به NHL بازگشت و چهار گل برای جتس به ثمر رساند و سپس به تیم سابق WHA، هارتفورد والرز (اکنون کارولینا هاریکنز) مبادله شد، که برای آنها دو گل دیگر به ثمر رساند. این آخرین فصل او بود و او مجبور شد مقداری از آن را در کنار یکی دیگر از سوپراستار سابق NHL، گوردی هاو، سپری کند.
رابرت ماروین هال در ژانویه متولد شد. 3، 1939، در پوینت آن، انتاریو، به رابرت هال، سرکارگر شرکت سیمان، و لنا (کوک) هال. بابی، یکی از 11 کودک، در سنین پایین به اسکیت روی یخ رفت. (یکی از برادرانش، دنیس، 13 فصل با بلک هاوکز بازی کرد.)
پدرش در سال 1960 به Sports Illustrated گفت: «ما یک جفت اسکیت برای کریسمس به رابرت دادیم، زمانی که او 3 ساله نبود. در عرض نیم ساعت چند قدم برداشتن.»
بابی در خانه و مدرسه هاکی بازی می کرد تا اینکه در 11 سالگی توسط یک پیشاهنگ بلک هاوک مشاهده شد.
هال در سال 2017 به NHL.com گفت: «من خیلی خوش شانس بودم. وقتی قدم از یک چوب هاکی بیشتر نبود و عاشق این بازی شدم، آن صفحه یخی را در خلیج کوئینته پیدا کردم. من به اندازه زمانی که در رختخواب بودم برای اسکیت در آنجا صرف کردم.
او به زودی در تیم های آماتور بازی می کرد، از جمله یک باشگاه برتر جوانان در انتاریو، St. کاترینز تیپی، جایی که یکی از هم تیمی هایش استن میکیتا بود. هال به مدت دو سال در آنجا بازی کرد و در دومین فصل خود 33 گل به ثمر رساند، قبل از اینکه در فصل 1957-1958 به بلک هاوکس بپیوندد.
در سال 1964، دو سال پس از اولین فصل 50 گلی او، توانایی بدنی هال توسط کالج ورزشی کانادا و موسسه تناسب اندام مورد آزمایش قرار گرفت. کالج تعیین کرد که هال با سرعت 28.3 مایل در ساعت سریعترین اسکیت باز NHL و با سرعت 118 مایل در ساعت سخت ترین تیرانداز آن است که احتمالاً هیچ کس را غافلگیر نکرد. با وزن 5 فوت و 10 و 194 پوند، او به عنوان “مزومورف عضلانی کامل” شناخته شد.
همکارش هاو در مورد یافته های علمی به مجله تایم گفت: “کسی باید او را دچار مشکل کند.”
هال، که در سال 1983 به تالار مشاهیر هاکی برگزیده شد، 12 بار یک ستاره ستاره NHL بود. او همچنین سه بار جایزه آرت راس را به عنوان بهترین گلزن لیگ، جایزه یادبود هارت را دو بار به عنوان با ارزش ترین بازیکن و یک بار جایزه لیدی بینگ را برای بازی جنتلمن کسب کرد.
نیم دوجین فصل پس از بازنشستگی هال، پسرش برت شروع به بازی در NHL در سه فصل متوالی کرد که در سال 1989 با تیم St. لوئیس بلوز، برت هال 72، 86 (سومین رکورد در تاریخ لیگ) و 70 گل به ثمر رساندند. او کار خود را با 741 به پایان رساند.
اطلاعاتی در مورد بازماندگان بابی هال بلافاصله در دسترس نبود.
دوران بازنشستگی هال با حوادث سختی همراه بود. در سال 1987، او به اتهام حمله به یک افسر پلیس که در جریان اختلاف بین هال و همسر سومش، دبورا، مداخله کرده بود، اعتراف کرد. او را متهم به ضربه زدن به صورتش کرد و شکایتی از باتری ارائه کرد. او بعدا آن را رها کرد. بر اساس یک مستند ESPN در سال 2002، همسر دوم او، جوآن مک کی، در طول ازدواج خود مورد آزار جسمی و روحی قرار گرفته بود.
در سال 1998، مسکو تایمز، یک روزنامه انگلیسی زبان در روسیه، جایی که او در یک تورنمنت هاکی شرکت می کرد، از او نقل کرد که “هیتلر ایده های خوبی داشت” اما “فقط کمی زیاده روی کرد” و سیاهپوستان جمعیت در ایالات متحده به سرعت در حال افزایش بود. این روزنامه گزارش داد که هال در پاسخ به این که آیا او یک نژادپرست است یا خیر، گفت: “من به هیچ وجه فکر نمی کنم. من برای هیچ مقام سیاسی کاندید نمی شوم.»
هال این اظهارات را رد کرد. وکیل او گفت که مترجم مصاحبه به او گفته بود که هال هرگز از نازی ها یا سیاه پوستان ایالات متحده نامی نبرده است.
در سال 2008، پس از یک دوری طولانی که ناشی از جهش او از بلک هاوکس به جت ها بود، هال به عنوان سفیر توسط مالک، راکی ویرتز، به تیم بازگشت.
هال با اشاره به طرفداران بلک هاکس به شیکاگو تریبون گفت: «زمانی که من بازی می کردم، ما یک رابطه عاشقانه داشتیم. ما مجبور نبودیم که کانادایی های قدرتمند مونترال بیایند تا مفصل ما را پر کنند. لازم نبود که هاو وارد شود تا مفصل ما را پر کند. آنها برای دیدن شیکاگو بلک هاوکز خود آمدند.
اما او پس از 14 سال کنار گذاشته شد، زمانی که تیم اعلام کرد در حال بازتعریف نقش سفیر است.
