خانه ای کوچک در منهتن به راه آهن زیرزمینی متصل است

در شهری پر از آسمان‌خراش‌های پر زرق و برق که در تلاش برای جلب چشم‌ها، هر لحظه بالاتر می‌روند، خانه کوچک آجری و چوبی فریبنده در خیابان سفید 2 در TriBeCa، دقیقاً به دلیل مقیاس و طراحی ساده‌اش چشمگیر است.

این خانه گوشه ای دو طبقه و نیم به سبک فدرال که در سال 1809 توسط گیدئون تاکر، یک کمیسر مدرسه که کارخانه گچ کاری مجاور را اداره می کرد، به عنوان خانه ای در منهتن که سقف شیروانی شیب دار و پنجره های خوابگاه اصلی آن باقی مانده است، بسیار نادر است. بیش از دو قرن

طبقه همکف خانه کوچک به چندین ویترین تقسیم شده بود، که در قرن بیستم مغازه‌های مختلف مامان و پاپ وجود داشت که در محله‌ای طبقه کارگر که تا دهه 1970 با نام بازار واشنگتن شناخته می‌شد خدمت می‌کردند: یک آرایشگاه گوشه‌ای با راه راه آب نبات. میله، یک سیگارفروشی، یک مشروب فروشی، یک آژانس مسافرتی و یک مغازه کفش فروشی با تابلوی کفشی متمایز که بر فراز وست برادوی معلق است. اکنون در یک ویترین واحد ترکیب شده است، فضای خرده فروشی کنونی جزئیاتی از روزهای مشروب فروشی خود را حفظ کرده است، از جمله تابلوی نئونی قرمز و آبی یکپارچهسازی با سیستمعامل و پنجره طلایی دوره ای که با حروف کنیاک و کتانی های قرمز تبلیغاتی می باشد.

در 14 سال گذشته، این ساختمان به یک مقصد مد تبدیل شده است، زیرا دو فروشنده – اول J. Crew و اکنون تاد اسنایدر – لباس‌های مردانه را از ویترین گوشه‌ای خاطره‌انگیز فروخته‌اند.

با این حال، تجسم پیش از جنگ 2 White Street به عنوان مقصدی از نوع بسیار متفاوت، کمتر شناخته شده است: خانه یک وزیر برجسته سیاه پوست و توقف احتمالی در راه آهن زیرزمینی، شبکه ای از فعالان سیاه و سفید که به فرار آمریکایی های آفریقایی تبار کمک کردند. برده داری جنوب قبل از جنگ داخلی از سال 1842 تا زمان مرگش در سال 1847، کشیش. تئودور اس. رایت در این خانه زندگی می‌کرد و به فراریان به سوی آزادی در بخش‌های شمالی کشور یا کانادا کمک می‌کرد.

اگرچه 2 وایت استریت در سال 1966 توسط کمیسیون حفاظت از نشانه های شهر به عنوان یک نقطه عطف فردی اعلام شد و به دنبال آن این خانه در سال 1992 در منطقه تاریخی ترایبکا شرقی گنجانده شد، هیچ یک از گزارش های نامگذاری حتی به رایت اشاره نکردند. در سال‌های پس از آن، گمنامی وزیر همچنان پابرجاست. در مصاحبه‌ها، سه مستاجری که در بیشتر 28 سال گذشته از ویترین گوشه‌ای کار می‌کردند، گفتند که تا زمانی که خبرنگاری از آن مطلع نشده‌اند، هرگز درباره رایت یا تاریخ لغو ساختمان‌ها چیزی نشنیده‌اند.

تاد اسنایدر، طراح لباس مردانه، که پس از نظارت بر فروشگاه J. Crew که در سال 2008 در آنجا افتتاح شد، بوتیک خود را در سال 2019 در ساختمان افتتاح کرد، گفت: “این به من ضربه های غازی می دهد.”

رایت که در سال 1797 در رود آیلند آزاد به دنیا آمد، در مدرسه آفریقای آزاد در شهر نیویورک تحصیل کرد و در سال 1828 از مدرسه علمیه پرینستون فارغ التحصیل شد، اولین آمریکایی آفریقایی تبار که از چنین مدرسه علمیه ای در ایالات متحده مدرک دریافت کرد.

رایت به عنوان کشیش اولین کلیسای پروتستان رنگارنگ شهر نیویورک، که در یک مدرسه در نزدیکی خیابان های دوان و هادسون قبل از به دست آوردن کلیسایی در خیابان فرانکفورت گرد هم آمد، بردگی را از منبر محکوم کرد و بی امان جامعه سیاهپوستان را در دفاع از آزادی های مدنی سازمان داد.

در دهه 1830، او در اولین کمیته اجرایی انجمن ضد برده داری آمریکا خدمت کرد و یکی از اولین اعضای کمیته هوشیاری نیویورک بود که به شدت به افرادی که از اسارت فرار می کردند کمک می کرد و وکلایی را استخدام می کرد تا در دادگاه بحث کنند تا آدم ربایان را مجبور نکنند. سیاهپوستان آمریکایی را به بردگی آزاد کنید. در دهه 1840، در حالی که در خیابان سفید زندگی می کرد، به عنوان رئیس گروه فعالیت می کرد.

اریک فونر، نویسنده برنده جایزه پولیتزر در کتاب «دروازه آزادی: تاریخچه پنهان راه آهن زیرزمینی» گفت: برای من رایت واقعاً یکی از بنیانگذاران راه آهن زیرزمینی است. «در نیویورک، این تعداد کمی از مردم است، اما آنها بسیار فعال بودند – و هیچ کس نمی توانست رقم دقیقی به شما بدهد، اما آنها در کمک به بردگان فراری که به شهر می رسیدند و سپس فرستادن آنها به نیوانگلند یا فرستادن آنها بسیار موفق بودند. به کانادا که می توانند آزاد باشند.»

در سال 1841، کمیته هوشیاری نیویورک ادعا کرد که به بیش از 1000 فراری کمک کرده است، کاری بسیار مهم در زمانی که شهر توسط یک دولت طرفدار جنوب اداره می شد و از نظر اقتصادی با جنوب برده دار از طریق تجارت پنبه در هم تنیده بود.

آقای. فونر گفت که رایت احتمالاً فراریان برده داری را در خانه خود نگه داشته است.

“ما از برخی مکاتبات می دانیم که او با شعبه بوستون راه آهن زیرزمینی در تماس بود و آنها نامه هایی در مورد رایت و دیگران در شهر نیویورک مبادله کردند که فراریان خود را در راه بوستون که به شهر نیویورک رسیده بودند می فرستند. او گفت. “مکان های زیادی وجود نداشت که بتوانید فراریان را در نیویورک پنهان کنید، بنابراین می توانم بگویم کاملاً محتمل است” که خانه رایت به عنوان مخفیگاه استفاده می شد.

رایت که عمیقاً به اصل مقاومت منفعلانه متعهد است، “یک غول اولیه جنبش حقوق مدنی، مارتین لوتر کینگ زمان خود بود.” راه آهن در شهر نیویورک.”

در یک رویداد پرینستون در سال 1836، وزیر دفاع نکرد زیرا توسط یک سفیدپوست مخالف الغا مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفت، “و رایت بعداً گفت که خوشحال است که می تواند به اصول غیرخشونت آمیز خود وفادار بماند.” کالارکو گفت.

لوئیس تاپان، یکی از برجسته‌ترین مدافعان حذف سفیدپوستان، نوشت: پس از مرگ رایت، مراسم تشییع جنازه در برادوی یک ربع مایل طول داشت و پیاده‌روها «در تمام طول مسیر» پر از زنان متعلق به جماعت رنگین‌پوست شهر بود. در آن زمان در روزنامه Emancipator و Republican.

خانه رایت در خیابان سفید اهمیت ویژه‌ای دارد، زیرا یکی از تنها 18 مکان شهری با حفاظت از بناهای تاریخی است که با لغو ممنوعیت یا راه‌آهن زیرزمینی مرتبط است.

خانه‌های دو تن دیگر از چهره‌های اصلی راه‌آهن زیرزمینی آفریقایی-آمریکایی – ناشر و رهبر کمیته هوشیاری نیویورک، دیوید راگلز، در خیابان لیسپنارد (جایی که فردریک داگلاس فراری در آن پنهان شده بود) و لوئی ناپلئون، رهبر خستگی‌ناپذیر راه‌آهن زیرزمینی، در خیابان لئونارد. – مدت ها پیش تخریب شدند.

امروزه، اکثر افرادی که با خیابان سفید 2، که با نام 235 غرب برادوی نیز شناخته می شود، آشنا هستند، آن را با یکی از چندین تجسم مرتبط با مشروبات الکلی مرتبط می دانند.

در سال 1994، مارتین شریدان، متولد ایرلند، یک “جاده” برای نوازندگان راک، ویترین گوشه فروشگاه را به مبلغ 2000 دلار در ماه اجاره کرد و بار فروشگاه مشروب را باز کرد، جعبه جواهرات محصور شده در شیشه ای که توسط تابلوی نئونی فروشگاه مشروب خوری قدیمی به نمایش گذاشته شده بود. که بر فراز وست برادوی آویزان بود.

“این موج هنرمند مرکز شهر را جذب می کرد.” شریدان به یاد آورد. این آخرین موج قبل از اینکه همه آنها به بروکلین یا هر جای دیگری نقل مکان کنند بود.

اکثر بارمن ها در Mr. آبخوری شریدان هنرمندان یا نوازندگانی بودند که در TriBeCa زندگی می‌کردند، که به ایجاد فضای خلاقانه و محله‌ای متمایز از آن زمان و مکان کمک کرد.

چارلز کلمن، آهنگسازی که از سال 1975 در این محله زندگی می‌کند، می‌گوید: «بزرگ‌ترین موفقیت من به‌عنوان حامی در هر جایی در بار استور مشروب بود. او و آنها از هیچ چیزی جز تصورات خود آفریدند.

او گفت: «بخصوص وقتی که آبجو در میان باشد، فوق‌العاده است که در مورد آن وارد بحث شویم.»

بار فروشگاه مشروب در سال 2004 بسته شد، آقای. شریدان گفت، زمانی که نتوانست تمدید اجاره به دست آورد. سال بعد، میکل آنگروسی، یک متصدی بار ایتالیایی الاصل در میخانه پافی در همان نزدیکی، خیابان سفید 2 را به قصد افتتاح یک نسخه ارتقا یافته از محل اقامت محبوب اجاره کرد.

در زیرزمین، آقای آنگروسی گفت: “ما بطری های الکل قدیمی را پیدا کردیم، احتمالاً مربوط به دهه 1920، که تقریباً شبیه بطری های داروخانه بود.”

او گفت که او 250,000 دلار برای سرمایه گذاری جدید خود ریخت، دیواری را برای ترکیب دو ویترین ساختمان و نصب یک میله چوب ماهون 49 فوتی که با قالب های پیچیده پیچیده تزئین شده بود، با هزینه ای نزدیک به 40,000 دلار نصب کرد.

اما هرگز در آن بار نوشیدنی فروخته نشد. وقتی آقای Angerosi برای مجوز مشروب درخواست کرد، او با مخالفت شدید برخی از همسایگان روبرو شد.

ساکنان سرشناس منطقه مانند جیمز گاندولفینی، ستاره «سوپرانوها» نامه‌هایی نوشتند که از درخواست او حمایت کردند، اما ایالت نیویورک او را رد کرد. Angerosi یک مجوز، تعیین می کند که فروشگاه مشروب باید خشک بماند زیرا قبلاً سه یا چند کسب و کار با مجوز کامل مشروب در فاصله 500 فوتی وجود داشت. آقای. آنگروسی مجبور شد رویای خود را رها کند.

او اخیرا ابراز تاسف کرد، میله چوب ماهون سفارشی که او نصب کرد، قرار بود «صد سال دوام بیاورد و هنوز هم وجود دارد». “زیبا است و هر بار که می روم قلبم فشرده می شود.”

تصمیم J. Crew برای افتتاح اولین فروشگاه لباس مردانه مستقل خود در فروشگاه مشروبات الکلی در سال 2008 توسط استاد بازاریابی اندی اسپید، که آن را به مدیران ارشد J. Crew ارائه کرد، حمایت شد.

آقای گفت: «خودش نوشته بود. اسنایدر که در آن زمان رئیس طراحی مردان جی. کرو بود. اندی داستانی داشت مانند «مردی وارد یک بار می‌شود و با یک مدرسه بیرون می‌آید».

این فروشگاه به یک انکوباتور تبدیل شد که در آن شرکت بسیاری از اقلام را آزمایش کرد که به قطعات اصلی J. Crew تبدیل شدند.

این یک نقطه عطف برای هر دو برند و آقای بود. اسنایدر.

او گفت: «این جایی بود که من نه تنها نحوه طراحی پوشاک را یاد گرفتم، بلکه واقعاً محیطی را ایجاد کردم که پوشاک در آن زندگی می کند. یک لامپ در سرم خاموش شد و آن موقع بود که تصمیم گرفتم خودم خاموش شوم.»

آقای. اسنایدر اولین فروشگاه خود را در سال 2016 افتتاح کرد و پس از اینکه جی کرو در سال 2019 فروشگاه مشروبات الکلی را ترک کرد، از فرصت استفاده کرد و مغازه خود را در آنجا قرار داد و با اضافه کردن قالب‌های تاج و زیراندازهای سقف مربعی به فضا یک کلبه‌ای قدیمی اضافه کرد. سبک جهانی

او توضیح داد: «من همیشه از میخانه‌های بریتانیایی و کلوب‌های آقایان که در آن‌ها برای سیگار کشیدن و نوشیدنی می‌روید الهام گرفته‌ام.

پشت بار مغازه یک پرتره قاب کوچک از رایت است که در میان بطری‌های ویسکی جای گرفته است. آقای. اسنایدر گفت که نمی داند چگونه به آنجا رسیده است.

رایان تیلور، که فروشگاه را تا ژانویه تا زمانی که برای تمرکز بر \u0628\u0627\u0632\u06ccگری ترک کرد، مدیریت می کرد، گفت که این او بود که تصمیم گرفت با نمایش پرتره رایت را گرامی بدارد.

آقای. تیلور هرگز نام رایت را نشنیده بود تا اینکه در سال 2019، خاخام اندی باخمن، مدیر اجرایی پروژه مرکز شهر یهودیان در همان نزدیکی، توقف کرد و در مورد وزیر به او گفت. خاخام باخمن به آقای تیلور پرتره رایت و بعداً یک جلسه انجمن در فروشگاه مشروب را رهبری کرد تا درباره تلاش‌ها برای علامت‌گذاری مکان‌های شهری مرتبط با لغو ممنوعیت با پلاک‌هایی به عنوان بخشی از مسیر آزادی بحث کند.

او گفت: «برخی از مشتریان آفریقایی-آمریکایی ما آن تاریخ را درک نکردند. تیلور 54 ساله که او نیز آفریقایی آمریکایی است. بنابراین وقتی خریداران از هر نژادی وارد شدند و در مورد پرتره رایت پرسیدند، آقای. تیلور به آنها گفت که چرا آنها در “زمین مقدس” ایستاده اند.

“در این ساختمان یک مرد بسیار قدرتمند بود که زندگی خود را به خطر انداخت تا تغییری ایجاد کند – او در امان نبود، اما این کار را کرد.” تیلور گفت: «در حالی که اینجا ایستاده‌اید و از ویسکی ژاپنی 40 دلاری خود لذت می‌برید و در حال خرید کت و شلوار هستید – و نامزدتان آنجا ایستاده است و شما در روز سه‌شنبه 4000 تا 10000 دلار کاهش می‌دهید – فرصتی برای فکر کردن وجود دارد. و به عقب نگاه کن.»

آقای. صدای تیلور به اوج رسید: “شما نمی دانستید که برای تحصیل به اینجا می آیید، اما آن را دریافت کردید، و نه تنها در مورد ساختمان، بلکه در مورد انسانیت نیز یاد گرفتید.”

برای به روز رسانی ایمیل هفتگی در مورد اخبار املاک و مستغلات مسکونی، اینجا ثبت نام کنید. ما را در توییتر دنبال کنید: @nytrealestate.