موشک پرینت سه بعدی Relativity Space درست پس از پرتاب از کار می افتد

Terran 1، موشکی که توسط شرکت Relativity Space طراحی و ساخته شده بود، اندکی پس از بلند شدن از سکوی پرتاب در کیپ کاناورال، فلوریدا، اواخر شب چهارشنبه دچار شکست شد. یک ماموریت نمایشی، موشک حامل افراد یا محموله مشتری نبود و به کسی آسیبی نرسید.

این وسیله نقلیه با 9 موتور چاپ سه بعدی کار می کرد و اولین موشکی بود که با استفاده از متان مایع به عنوان سوخت به مدار زمین فرستاده شد. در طول پخش اینترنتی پرواز چهارشنبه، موشک بر روی ستونی از شعله سفید که هنگام شلیک به فضا به رنگ آبی شعله ور شد، بلند شد.

اما حدود چهار دقیقه پس از پرواز، اندکی پس از سقوط اولین مرحله موشک، کلی واکر، مدیر پرتاب فضای نسبیت، در پخش اینترنتی شرکت گفت که یک “ناهنجاری T-plus در مرحله دو” رخ داده است، به این معنی که وجود دارد. مشکل در مرحله دوم موشک که قرار بود محموله خود را به مدار برساند.

میزبانان پخش اینترنتی این شرکت گفتند که جزئیات بیشتر در مورد این مشکل متعاقبا اعلام خواهد شد.

پس از موفقیت اسپیس ایکس ایلان ماسک، سرمایه گذاران پول خود را به شرکت های جدید پروازهای فضایی سرازیر کردند. تعدادی از این مشاغل دارای جاه طلبی های بین سیاره ای هستند، از جمله Relativity Space که سال گذشته اعلام کرد که با شرکت دیگری به نام Impulse Space همکاری خواهد کرد تا یک ماموریت فضایی خصوصی به مریخ بفرستد و هدف آن شکست دادن Mr. همراهی ماسک به سیاره سرخ.

اما بسیاری از شرکت‌های نوپای پرواز فضایی در تلاش‌های اولیه خود برای رسیدن به مدار با مشکلاتی مواجه می‌شوند. در ژانویه، یک فضاپیمای Virgin Orbit یک ساعت پس از پرواز خود از کار افتاد. این شرکت از آن زمان کارمندان خود را مرخص کرده است. یک شرکت دیگر، سیستم های فضایی ABL، اولین موشک خود را درست پس از بلند شدن از پایگاهی در آلاسکا از دست داد. و حتی سازندگان راکت معتبر در اولین پرواز خود راکت های جدید را از دست می دهند. در اوایل این ماه، موشک جدیدی که توسط صنایع سنگین میتسوبیشی برای آژانس فضایی ژاپن ساخته شد، که برای دهه‌ها موشک تولید می‌کرد، در اولین پرواز خود چند دقیقه شکست خورد و ماهواره‌ای را که قرار بود مستقر کند از دست داد.

پرواز چهارشنبه نسبیت، ماهواره مشتری را از دست نداد. تنها محموله آن یک جسم چرخ شکل بود، اولین چیزی که توسط چاپگرهای سه بعدی نسبیت ساخته شد، که نشان دادن توانایی موشک برای حمل محموله به مدار بود.

این پرواز که شرکت به آن لقب «موفق باشید، خوش بگذران» یا GLHF، سومین تلاش این شرکت برای پرتاب در دو هفته گذشته بود. دو بازی قبلی به دلیل طیفی از مسائل فنی کمی قبل از بلند شدن لغو شدند.

در جریان راه اندازی روز چهارشنبه، این شرکت به برخی از نقاط عطف اشاره کرد توسط موشک به دست آمده است. این اولین باری بود که یک موشک پرینت سه بعدی به «max-q» می‌رسید، یعنی نقطه‌ای که وسیله نقلیه شدیدترین تنش‌ها را تجربه می‌کند، و همچنین جداسازی مرحله، زمانی که تقویت‌کننده مورد استفاده برای بلند کردن از مرحله دوم وسیله نقلیه سقوط می‌کند.

Relativity Space در میان تعدادی از شرکت‌های جدیدی است که وسایل پرتاب با بالابر کوچک را تولید و آزمایش می‌کند: موشک‌هایی که می‌توانند محموله‌های کوچک‌تری در حدود دو تن یا کمتر را حمل کنند، معمولاً با مقصدی در مدار پایین زمین.

Terran 1 با ارتفاع 110 فوت در این دسته “پرتاب کوچک” قرار گرفت و به عنوان پیشروی برای پرتابگر بسیار بزرگتر و قابل استفاده مجدد Terran R برنامه ریزی شده است که شرکت امیدوار است به زودی آزمایش آن را آغاز کند.

برای ساخت این موشک ها، Relativity Space چاپگرهای سه بعدی عظیمی را در لانگ بیچ، کالیفرنیا توسعه داده است که از بازوهای رباتیک برای ساخت موتورها و سایر قطعات از آلیاژهای فلزی استفاده می کنند که می توانند گرما و فشار سوخت مشتعل شده موشک را تحمل کنند.

فرآیندهای تولید سنتی اغلب ساخت موشک را کند می کند. اما چاپگرهای سه بعدی که کد را به اشیاء فیزیکی تبدیل می‌کنند، به مهندسان اجازه می‌دهند سریع‌تر از طراحی به آزمایش حرکت کنند. مهندسان می توانند به جای ایجاد یک قطعه کاملاً جدید، به چاپگرها دستور دهند که اندازه قطعات موجود را افزایش دهند یا آنها را به روش های دیگر اصلاح کنند.

به همین دلیل، قطعات پرینت سه بعدی زیادی در موشک های مدرن وجود دارد. اما Relativity Space با چاپگرهای سه بعدی به عنوان یک فروشگاه برای تقریبا همه موشک های خود برخورد می کند. حدود 85 درصد از جرم Terran 1 با استفاده از چاپگرهای سه بعدی ساخته شده است و هر موشک را می توان از هیچ در 60 روز ساخت.

نسبیت در میان چندین شرکتی است که موشک هایی را برای پرتاب به مدار با استفاده از اکسیژن مایع و متان مایع به عنوان پیشران می سازد. در گذشته، بیشتر موشک ها برای سوخت به هیدروژن یا نفت سفید متکی بودند. متان – جزء اصلی گاز مایع – راحت‌تر از هیدروژن ذخیره می‌شود و عملکرد بهتری نسبت به نفت سفید دارد. استارشیپ، موشک نسل بعدی که توسط اسپیس ایکس برای ماموریت های ماه و مریخ ساخته می شود، از پیشران های مشابهی استفاده خواهد کرد.

کاریسا کریستنسن، بنیانگذار و مدیر اجرایی شرکت تحلیل فضایی BryceTech، خاطرنشان کرد که از صدها استارت آپ فضایی ایجاد شده در سال های اخیر، تنها تعداد انگشت شماری به سکوی پرتاب رسیده اند. این امر به تنهایی Relativity Space را از بسیاری دیگر از شرکت‌های خصوصی که برای پرتاب موشک در حال مسابقه هستند متمایز می‌کند. این نشان می دهد “چیزی از یک نقطه اثبات پایان نامه سرمایه گذاری،” خانم. کریستنسن در مصاحبه ای در اوایل این ماه گفت.

تلاش برای پرتاب، چه موفقیت آمیز باشد یا نه، چیزی است که خانم. کریستنسن جشن می گیرد.

او درباره پرواز Terran 1 گفت: “این یک گام در مسیر یک سیستم مهندسی پیچیده است.” “موفق شوید یا شکست بخورید، آنها چیزی از آن یاد خواهند گرفت.”