تا زمانی که پنگوئن آفریقایی شروع به رعایت تعطیلات فدرال نکند، اسپارکس پرکینز نیز این کار را نخواهد کرد.
یعنی صبح دسامبر. 25 برای این مرد 33 ساله سانفرانسیسکی هدایایی و دارواش نمی آورد، بلکه منقار و روده ماهی را می آورد.
یک زیست شناس در آکواریوم Steinhart آکادمی علوم کالیفرنیا، آقای. پرکینز متعلق به آن مجموعه بی‌نظمی است – پرسنل بیمارستان، آتش‌نشان‌ها، نگهبانان – که کارشان بدون تعطیلی قطع می‌شود. او را پرسنل ضروری پرندگان بنامید که به نیازهای ساکنین حدود 50 پرنده وابسته است. آخر هفته‌ها، آخر شب: همه بازی‌های منصفانه برای هر شرایط اضطراری در میان آقای. گله پرکینز
او گفت: “من شش کریسمس از 10 کریسمس گذشته را کار کرده ام.” این فقط بهای کار با این حیوانات است.»
آقای. پرکینز آن کار را به عنوان ورود به یک سریال روزانه توصیف می کند. این پرنده بداخلاق از خواب بیدار می شود، آن یک هوس باز. کلیدها از تسمه دزدیده می شوند آن تک همسری پنگوئن معروف کمی آرام می شود.
“بعضی ها چشم های سرگردانی دارند. آنها برای کمی پرت می شوند و سپس بلافاصله برمی گردند. پرکینز گفت.
گاهی اوقات آنها به طور کامل تیم را عوض می کنند. چندی پیش، یک زوج پنگوئن ماژلانی نر از برزیل به صورت جفتی به هم پیوستند.
“آن پسران افسانه ترین لانه را ساختند.” پرکینز یادآوری کرد. به یاد دارم که آنها بهترین طراحان داخلی بودند.
اهل می سی سی پی، آقای. پرکینز از ۳ سالگی عاشق پرندگان بود، زمانی که والدینش اولین طوطی را به او دادند. ماکائوها، مرغ عشق ها و کبوترهای زینتی دنبال شدند. برخی از شب ها ساعت 4 صبح به اداره پست سفر می کرد تا گاری قرقاول هایی را که سفارش داده بود بردارد.
“من یک پسر 14 ساله بسیار متفاوت بودم.”او گفت. به جای اینکه بعد از مدرسه فوتبال بازی کنم، به مرغداری که ساخته بودم می رفتم. من حدود 70 پرنده داشتم.
مجموعه خود آکادمی اخیرا با ورود دو بچه پنگوئن آفریقایی رشد کرده است. با توجه به نقش این موسسه در حفظ گونه های در حال انقراض – آقای. پرکینز به تازگی از یک پروژه حفاظتی در آفریقای جنوبی بازگشت – کمک به رشد این پرندگان بسیار مهم بوده است. هر روز صبح آقای پرکینز هر جوجه را از جعبه لانه‌اش بلند می‌کند، آن را روی یک ترازو کوچک قرار می‌دهد و مقدار قابل ستایش گرمی را ثبت می‌کند. اضافه کردن وزن در تعطیلات در اینجا تشویق می شود.
پنگوئن ها دارای وقار آرام و متحرک هستند. جوجه های پنگوئن هیچ کدام ندارند. آنها گوی های چاق کرکی هستند، ناتوان، حتی در آب هم نمی توان به آنها اعتماد کرد. تا زمانی که آن پر با پرهای جوان جایگزین نشود، آنها مانند سنگ های کوچک شیرین غرق می شوند. اما در اسارت، آنها می توانند حدود 30 سال زندگی کنند، یعنی دو برابر طول عمر آنها در طبیعت. آنها برای شاد و سالم نگه داشتن آنها به تحریک نیاز دارند، و زیست شناسان اینجا نشانگرهای لیزری را می شکنند، حباب ها را منفجر می کنند و صداهای کلونی را روی iPad پخش می کنند.
پرندگان نیز با تماشای بازدیدکنندگان غنی می شوند آنها. در اوج همه گیری، بدون هیچ کس در آن طرف شیشه، کارکنان برای حیوانات یوگا انجام دادند.
این کریسمس، آقای پرکینز و همکارانش راه‌های کمی برای خاص کردن روز پیدا می‌کنند، در حالی که پرندگان طبق معمول جیغ می‌کشند. آنها کبوتر لاک پشت یا کبک در درخت گلابی نیستند، بلکه خانواده هستند.
